◇Tolerantie van de buitendiameter: stalen buizen met verschillende specificaties hebben verschillende vereisten voor de tolerantie van de buitendiameter.

◇Wanddiktegrootte: er is een bepaald bereik aan diktegroottes. Bijvoorbeeld, voor een stalen pijp met een bepaalde buitendiameter heeft de wanddikte een bijbehorend toegestaan ​​afwijkingsbereik.

◇Lengtetolerantie: wordt meestal geïmplementeerd volgens het ordercontract of de overeenkomst tussen de leverancier en de koper. De algemene tolerantie bedraagt ​​0 - 10 mm.

◇kromming: de kromming moet ≤1 mm/m zijn.

◇ovaal: de ovaliteit van het binnenste gat van de ronde roestvrijstalen buis is minder dan 0,05 mm. 

◇Oppervlaktegebreken: het oppervlak moet helder en egaal zijn, de las moet vol en onbeschadigd zijn.   

De nationale norm voor de samenstelling van roestvrijstalen buizen omvat voornamelijk de gehaltereeksen van elementen zoals koolstof (c), silicium (si), mangaan (mn), fosfor (p), zwavel (s), chroom (cr), nikkel (ni) en molybdeen (mo).

De nationale norm voor de samenstelling en inhoud van roestvrijstalen buizen luidt als volgt:

koolstof (c): gehalte ≤ 0,030%, verlaagt het koolstofgehalte en verbetert de lasprestaties.

silicium (si): gehalte ≤ 1,00%, helpt de kristalstructuur te behouden.

mangaan (mn): gehalte ≤ 2,00%, beïnvloedt de mechanische eigenschappen en hardheid.

fosfor (p): gehalte ≤ 0,045%, helpt de corrosiebestendigheid te verbeteren.

zwavel(en): gehalte ≤ 0,030%, beïnvloedt de verwerkingsprestaties.

chroom (cr): gehalte varieert van 16,00% tot 18,00%, zorgt voor corrosiebestendigheid.

‌

Nikkel (NI): het gehalte ligt tussen 10,00% en 14,00%, wat de corrosiebestendigheid verhoogt.

molybdeen (mo): het gehalte ligt tussen 2,00% en 3,00%, wat de weerstand tegen gesensibiliseerde interkristallijne corrosie verbetert.

◊Treksterkte: de treksterkte van roestvast staal ligt over het algemeen tussen de 500 en 700 MPa, en kan na warmtebehandeling worden verhoogd tot meer dan of gelijk aan 650 MPa.

◊Vloeigrens: in gegloeide toestand ligt de vloeigrens van gelaste buizen van roestvast staal doorgaans tussen 200 en 250 MPa, afhankelijk van de warmtebehandelingsomstandigheden en de dikte van het materiaal. Na de warmtebehandeling kan de vloeigrens worden verhoogd tot meer dan of gelijk aan 280 MPa.

◊rek na breuk: gelaste buizen van roestvrij staal hebben een goede plasticiteit en de rek is doorgaans groter dan 40%, wat de vervormbaarheid van het materiaal garandeert wanneer het wordt blootgesteld aan spanning.

◊hardheid: het hardheidsbereik ligt doorgaans tussen 150 en 220 hb, waarbij de specifieke waarde wordt beïnvloed door de warmtebehandelingsomstandigheden.

Normen voor leidingen van roestvrij staal van voedingskwaliteit:

◊Migratie van zware metalen: zie gb/t 31604.24 - 2016, gb/t 31604.25 - 2016, gb/t 31604.33 - 2016, gb/t 31604.34 - 2016, gb/t 31604.38 - 2016 en andere normen, die specifieke limieten hebben voor de migratie van zware metalen zoals cadmium, nikkel, lood en arseen.

◊Oppervlakteruwheid: de oppervlakteruwheidsra-waarde van het oppervlak dat in contact komt met levensmiddelen is kleiner dan of gelijk aan 0,8 μm, de ra-waarde van andere oppervlakken is kleiner dan of gelijk aan 2,5 μm en de rz-waarde van het lasoppervlak is kleiner dan of gelijk aan 12,5 μm.

◊Luchtdichtheidstest: voor stalen buizen met een buitendiameter van maximaal 50,8 mm kunnen in plaats van hydraulische tests één voor één luchtdichtheidstests onder water worden uitgevoerd. De testdruk mag niet lager zijn dan 1,0 MPa en het testmedium moet perslucht zijn. Onder de testdruk moet de stalen buis volledig in water worden ondergedompeld en de drukstabilisatietijd mag niet korter zijn dan 10 seconden. De stalen buis mag niet lekken.